T. JACHIMOWICZ'in makalesi. 1970'li yıllarda yapılan araştırmalara dayanmasına rağmen, arı beslemesi konusunda günümüz araştırmacılarının çok sık referans aldıkları bir çalışma.
1960'lı yıllarda asitle yapılan ticari invert şuruplarla beslenen arılarda belirgin sorunlar görülmeye başlandığı için, bir çok araştırma yapılmış.
İngiliz araştırmacı Bailey konuyla ilgili bir çok araştırma yapmış, yukarıdaki makalededeki alıntıda da göreceğiniz gibi, asit inversiyonlu şekerler ile arı ölümleri arasında doğrudan bir bağ kurmuş, fakat bunun sebebinin neye bağlı olduğunu tam olalarak anlayamamış.
İnvert şurupçu arıcıların piri diyebileceğimiz K.WEISS, 1968 yılında asit kullanılarak pratik olarak invert şekerin nasıl elde edileceğini arıcılara öğreten formüller yayınlamış.
Fakat K. WEISS bu konuda yaptığı araştırmalar sonucunda, laboratuvar şartlarında farklı şuruplarla beslediği arıların ömürlerinin de farklı olduğunu görmüş.
Normal şeker şurubuyla beslenen arılar en uzun süre yaşarken, kullanılan asite bağlı olarak invert şekerle beslenen arıların ömürlerinin kısaldığını tesbit etmiş.
İnvert şurup yapımında en zararsız asidin, ülkemizde bazı arıcıların kullandığı şekliyle tartarik asit değil, laktik asit olduğunu görmüş.
Bailey ve K. Weiss, laboratuvar ortamında yaptıkları çalışmalarla, asit inversiyonuyla yapılmış ticari ya da ev yapımı invert şurupların, arıların ömrünü kısalttığını net bir şekilde buluyorlar.
Fakat özellikle Bailey bu zararlı etkiye neyin sebep olduğunu çok net olarak çözemiyor.
T. JACHIMOWICZ ise yapmış olduğu çalışmada, asit inversiyonlu invert şurupta arının ömrünü azaltan maddenin, yüksek HMF oranı olduğunu ortaya net bir şekilde koyuyor.
Yukarıdaki makale, bu konuda yapılmış en kapsamlı ve bütün bilim adamlarınca kabul görmüş bir çalışma.
